6. bölümde diğer bölümlere nazaran görece daha kolay bi seyirlik deneyim inşa ediliyor. Diğer bölümlerin anlatımındaki zamansal sıçramaların bu bölümde kullanılmaması ve diğer bölümlere kıyasla daha az karakterin anlatıda yer alması seyirci için diziye angaje olmanın yollarını açıyor.
***Yazının bundan sonrası Twin Peaks 3. Sezon 6. Bölüm Hakkında keyif kaçırıcı detaylar (spoiler) içerebilir.***
Bu bölümde, çoğunlukla Dougie Jones karakterinin göründüğü söylenebilir. Dougie, anlatı evrenine girdiği andan itibaren aklın düzeninde sınırda dolanan bir karakter olarak canlandırılıyordu, bu bölümde de bu söylem sürdürülüyor. Çalıştığı şirketin bahçesindeki bir heykele saatlerce bakan karakter, güvenlik görevlilerin olağandışı bir durum olduğunu fark etmesiyle evine kadar bırakılıyor. Ancak, geçen bölümlerde de olduğu gibi, Dougie evinin adresini tam olarak hatırlayamazken, aklında kalan tek şey evin kırmızı kapısı oluyor. Kırmızı kapı örneğinde de olduğu gibi, karakteri kendi yaşamını sürdürecek ve ihtiyaçlarını giderecek kapasiteden yoksun kılan şey çağrışımların döngüsüne kapılması gibi görünmekte. Dougie sembolik düzendeki anlamları ve işleyişi sürdürmekten öte, onun bilincini zapturapt altına alan anıları ve hayalleri bu düzende yeniden üretiyor. Kırmızı kapı, rengi ile bir başka şeyin gösterenine dönüşürken, bu mekanizma başka bir görüntü içinde de tekrarlanıyor. Karakter evinin salonundaki şömineye baktığında, karakterinin bakış açısı görüntüsü ile meşhur kırmızı perdeli odanın görüntüsü üst üste bindiriliyor. Dougie, bu sefer de grafik üzerinden çağrışım kurup hafıza materyalini dış gerçekliğe taşıyor.
Dougie karakteri eylemlerini akıl ve mantık ile kurmazken, bazı akıldışı mekanizmalar ona eylemlerinde eşlik ediyor. Patronunun çözmesi için verdiği dava dosyalarına bakan karakter, kanıt üzerinden kanıya varmazken, görüntüye giren bir ışık hüzmesi dosyanın çözümü için onu yönlendiriyor. Dosyalardaki birtakım isimlerin yanında beliren bu hüzmeyi takip eden Dougie, onları işaretliyor, çiziyor, belirli semboller ile diğer isimlerden farklı kılıyor. Dougie’nin bu çalışmasına bakan patron, seyirci için anlaması güç şekilleri önemli bulgular olarak nitelendiriliyor ve karakterden kimseye bir şey söylememesini talep ediyor. Kısacası, Dougie karakterinin içine girdiği akıl tutulması, bir başka düzlemde işlerlik kazanıyor.
3. sezonun ilk bölümlerinden itibaren ima edilen akıldışı varlık ve eylemler, bu bölümde, sadece Dougie karakteri aracılığıyla anlatı evrenine dahil edilmiyor. Carl Rodd karakteri tıpkı Doggie gibi bir ışık hüzmesi görerek dizideki gerçekdışı anlatımı çeşitlendiriyor. Bir önceki bölümde de zorba tavırlarıyla anlatı evrenine giren Richard Horne karakteri, içine düştüğü narsistik kırılganlık ile bir trafik canavarına dönüşüyor ve karşıdan karşıya geçen küçük bir çocuğun ölümüne sebep oluyor. Bu sahnede, çocuğun annesi, ölen oğlunun yanında feryatlar atarken Carl Rodd karakteri annenin yanına yaklaşıyor. Görüntü içerisinde kazaya tanıklık eden diğer insanlar gibi, bu karakter de hiçbir söz söylemeden bakış aracılığıyla anne ile iletişim kuruyor. Bu bakış anneyi de etkisi altına almış gibi görünürken, kamera görüntüyü çocuğun bedeninden çıkan bir ışık hüzmesine kesiyor. Bu hüzme, Carl karakterinin bakış açısından göründüğü için, anlatı evreninde nesnel bir statüye sahip olmaktan öte, karakterin tanıklığı boyunca var oluyor. Ölüm ile ruhun bedenden ayrılması ve ruhun bir ışık olarak cismanileşmesi konvasiyonel sayılabilecek kadar fazla üretilmiş mitlerken, Twin Peaks parodiye kayan bir anlatım aracılığıyla bu söylemle oynuyor. Çocuğun bedeninden çıkan ruh/ışık hüzmesi göğe yükselip bu dünyanın sınırlarından çıkmak yerine, bir elektrik kutusunun içine giriyor. Hala bu dünyanın sınırları içerisinde var olan o ruh, ilerleyen bölümlerde mesele edilecek mi şimdilik bilinmiyor.
Richard Horne karakteri bu bölümün anlatısına ölümü sokarken, devamında bir başka karakter de şiddeti bu anlatıya taşıyor. Christophe Zajac-Denek’in canlandırdığı karakter Dougie’nin çalıştığı şirketteki bir ofisi basarak birçok çalışanı öldürüyor. Bu karakterin Dougie’nin peşinde olduğu ima edilirken, anlatı evrenindeki şiddet, kullanılan bir strateji ile olumlamanın çeperinden çıkarılıyor. Zajac-Denek fiziksel özelliklerinden ötürü konvansiyonel kahraman tasvirlerinden ayrıksı olduğu için seyirci için özdeşilebilecek bir karakter olmanın ötesine geçiyor. Eylemin öznesinin seyirci tarafından kanıksanmadığı bu durum, onun gerçekleştirdiği şiddeti de özümsemekten ziyade sorgulanmaya elverişli hale getiriyor.
Ek olarak, bu bölüm, Twin Peaks’in ilk iki sezonu boyunca, sadece Ajan Cooper’ın ses kayıt cihazı vasıtasıyla tanıdığımız Diane karakterini de görüyoruz. İlk iki sezonda, kendi bedeniyle değil, Cooper’ın söylemiyle öyküye dahil olan bu karakter, Wild at Heart (1990)’ın Lula Fortune’u Blue Velvet (1986)’in Sandy Williams’ı Laura Dern aracılığıyla fiziksellik kazanılıyor. Dern’i bu karakter aracılığıyla Twin Peaks’te görmek David Lynch filmografisiyle haşır neşir olmuş izleyici için ziyadesiyle hoş bir karşılaşma. Bu bölüm, sadece görüntü içinde arz-ı endam eden Dern’in ilerleyen bölümlerdeki akıbetinin ne olacağı şimdilik gizemini koruyor.
